Կար չկար մի մարդ անունը գեղամ պապի։ Նա ուներ ծաղիկ որը կարար աճեցնել նա հենց դա էլ արեց: Ու մի քանի օր անց հայտնվեց մի ծաղիկ անունը դրեց նա․․․ Գրիգոր։ Եվ նա կաղարդական էր, Գեղամ պապին խոսաց իրա հետ, Գրիգորն էլ խոսաց։ Գեղամ պապին ուրախացավ և ամեն օր սկսեց իրան ջրել և տանել նոր տեղեր։ Հենց որ Գեղամ պապինն պետք էր գնալ գյուղից իր տուն իսկ իրա կինը չեր սիրում ծաղիկ և նա ասաց-Հաջող Գրիգոր։Գրիգորնել ասաց — Հաջող Գեղամ պապի ինսկույն նորից կհանդիպենք։ Այդ պես Գեղամ պապին գնաց իսկ ծաղիկը թոռոմում էր կամաց ,կամաց։ Հենց որ մեծահասակները գտան այս տունը նրանք գնացին նայեն և տեսան Գրիգորին, գրիգորը իրանց հետ ընկերացավ։ Գեղամ պապին եկավ և զարմացավ որ իրա ծաղիկը դառել է մե՝ծ ծաղիկ և գեղամ պապին ասավ- Գրիգոր ոնց ես դու այս պես մեծացել։ Գրիգորնել ասավ- Մեր հարեվաները եկան և ինձ էս քանի օրը ջրում էին։ Եվ այդ պես էլ մեր պատմությունը ավառտվում է։